“Wat me aanspreekt? Dat er oog is voor de mens achter de mens!”

Sandra Roza is blij en trots dat ze tot de Kroek-familie mag worden gerekend

“Nee, ik kende Kroek niet, maar ik voelde me meteen welkom!”, zegt Sandra Roza (62) over haar eerste kennismaking met het landelijk acterende bureau voor interimzorg. Uit het verhaal blijkt dat een gastvrij onthaal voor haar helaas bepaald niet standaard is… “Ik zie vaak best wel op tegen sollicitatiegesprekken. Als ik een brief schrijf of bel, hebben ze niet altijd door dat ik van Surinaamse komaf ben. In een live ontmoeting wordt het dan soms wat ongemakkelijk, terwijl ik graag alleen op mijn kwaliteiten wil worden beoordeeld. Bij Kroek kon en kan ik gewoon Sandra zijn. Hier is oog voor de mens achter de mens!”

Haar droom was om medisch analist te worden. En dat is gelukt, maar in de jaren’80 bleek het erg lastig om aan werk te komen. Verder studeren was op dat moment de beste optie en het zorgde ervoor dat ze zich (nog) breder kon oriënteren. In welzijnswerk en in het onderwijs. “Later ben ik meer opgeschoven richting de jeugdzorg”, aldus Sandra die prima in staat is om de rode draad in haar werkzame leven te ontdekken. “Ik werk graag met mensen en voor mensen!”

Voordat ze bij Kroek een contract ondertekende, was ze actief bij het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA). “Ik werkte daar met plezier aan de ontwikkeling van minderjarige alleenstaande vreemdelingen. Helaas kwam er een eind aan. Er was minder werk en daardoor moesten mensen afvloeien.”

Een tip van een bekende uit het vak zette haar op het spoor van Kroek&Partners. Dat leidde in december 2017/januari 2018 – tot een dienstverband waarbij ze meestal fulltime werkte. Momenteel is er sprake van een contract van minimaal 16 uur per maand, maar in de praktijk komt het gemiddeld uit op zo’n 20 uur per week. “Dat geeft me de gelegenheid om ook aandacht te besteden aan mijn eigen bedrijf Bureau Fusion Style, een plek voor interculturele kinderopvang en trainingen op het gebied van Interculturele Communicatie en Bruggenbouwen. Bovendien heb ik te maken met fysieke beperkingen. Ik ben onder andere reumapatiënt en kan daardoor niet alles oppakken. Gelukkig is daar binnen Kroek begrip voor.”

Bruggenbouwer

Ze behoort dus sinds ruim 4 jaar tot de Kroek-familie en voelt zich helemaal thuis. “Het mooie is dat ik hier gebruik kan maken van alle kennis, ervaring en vaardigheden die ik in de loop der jaren heb vergaard en opgedaan. Daardoor ben ik een betere jeugdzorgprofessional geworden. En Kroek kan z’n voordeel doen met mijn medische achtergrond en onderwijservaring. Ja, ik zou hier zeker ook wel interne trainingen willen geven”, aldus Sandra die nog elke dag kan genieten van jongeren die zich willen verbeteren. “Dat je ze als mens ziet groeien, daar haal ik heel veel energie uit.”

Hoe ze te werk gaat, is wat haar betreft het gevolg van een mooie cocktail. Enerzijds bepaalt Kroek&Partners met de eigen visie en missie de leidraad voor de interimmers. Anderzijds is er volop ruimte voor haar eigen vakvrouwschap en ervaring die ze direct op de werkplek kan inzetten. “Ik probeer altijd alles met woorden op te lossen volgens de principes van de geweldloze communicatie. Ben een echte bruggenbouwer”, vat ze haar eigen strategie samen.

Waakzaam blijven

De Surinaams Hindoestaanse Friezin heeft zich niet blind gestaard op Kroek. En dus ook wel met andere uitzendorganisaties gesproken, maar Kroek sprong er toch wel bovenuit. “Het is een warme omgeving die veel persoonlijker is. Hier word je tenminste nog gewoon te woord gestaan. Ook als je ergens mee zit. Zo heb ik onlangs een situatie meegemaakt waarbij ik een stukje nazorg miste. Ik ben later wel gebeld, maar ik had eigenlijk direct ondersteuning nodig. Het is fijn dat je dan de ruimte krijgt om dat signaal af te geven. In de hoop en verwachting dat er lering uit wordt getrokken als zich eenzelfde situatie voordoet. Bij wie dan ook…”

Wat ze eigenlijk wil aangeven, is dat je alert moet blijven. Zeker als je wilt blijven groeien. “Natuurlijk is het goed als je ambities hebt, maar het is belangrijk dat we met z’n allen wel waakzaam blijven. De uitzendkrachten moeten uiteindelijk geen nummer worden. Nu herkennen ze me nog als Sandra en dat wil ik graag zo houden.”