Bij Kroek&Partners Interimzorg werken we met bevlogen zorgprofessionals, mensen met een groot hart voor zorg én voor hun medemens. Eén van hen is Alex, locatiemanager bij een opvanglocatie in Pijnacker. Wij spraken hem over zijn bijzondere deelname aan de Alpe d’HuZes.
Van jeugdhulp naar crisisopvang
Sinds eind 2023 is Alex via Kroek&Partners Interimzorg actief als locatiemanager. Zijn overstap naar deze functie kwam na een lange carrière in de jeugdhulpverlening.
“Ik heb iets meer dan twintig jaar in de jeugdhulp gewerkt, maar ik was toe aan iets nieuws”, vertelt hij. De overstap naar een nieuwe rol kwam via een vertrouwd gezicht: “Kroek kende ik nog van vroeger, als we op de afdeling iemand nodig hadden voor een dienst. Zo kwam ik weer in contact.”
Thuis is Alex vader van twee puberende dochters, echtgenoot en hondenbaas. Een druk bestaan, waarin fietsen niet perse een grote rol speelde – behalve naar werk!
Zijn eerste deelname aan Alpe d’HuZes in 2019:
“Ik had niks met fietsen. Ja, alleen naar mijn werk. Maar toen mijn vader ziek werd — hij had kanker — vroeg een vriend of het niets voor mij was. Ik voelde veel weerstand, maar met mijn vader in mijn achterhoofd ben ik het tóch gaan doen.”
Die eerste keer werd een levensveranderende ervaring. “Ik heb toen vijf keer de top gehaald. Ik wilde zes keer, maar dat lukte net niet. Toch is er sindsdien altijd een stemmetje in mijn hoofd geweest dat zei: dit wil ik nog eens proberen.”
In 2025 fietst Alex opnieuw de berg op.
Alex zijn vader leeft gelukkig nogsteeds, al houdt Alex altijd rekening met zijn ziekte: “Het is dus niet alleen een sportieve uitdaging, maar ook iets goeds dat je kunt doen voor een ander.”
Anders dan in 2019, ziet zijn voorbereiding er nu iets soberder uit. Minder trainingsuren, meer balans met werk en gezin: “Ik heb nu minder trainingsuren gemaakt, maar ik weet wel beter wat me te wachten staat. Toen ik me inschreef, wilde ik weer voor zes keer gaan. Realistisch gezien mik ik op 4, en dan kijk ik of ik er nog iets uit kan persen.”
Over trainen in combinatie met werk en gezin:
“Het is soms echt zoeken. Gisteren wilde ik veel kilometers maken — 165 kilometer met flinke temperaturen, op het heetste moment van de dag. Vandaag voel ik dat echt. Spierpijn is licht uitgedrukt. Eten en drinken is cruciaal. Op de berg moet je elk moment pakken om even bij te tanken. Dan staat er ineens iemand met een pannenkoekje in de bocht. Dat is dan pure brandstof.”
Wat hem is bijgebleven uit 2019:
Eén moment uit 2019 is hem altijd bijgebleven: “Bij de derde klim begon ik het echt te voelen. Normaal gesproken zou je even pauze nemen. Maar vlak bij de finish stond een gezin met een ziek jongetje. Toen dacht ik: Lex, je kan wel gaan janken op de fiets, maar dit is een ander verhaal. Toen ging er een knopje om. Daarna fietste ik fluitend omhoog.”
Dat moment vat voor hem de hele dag samen: “Je kunt blijven hangen in sportieve pijn, maar er zijn veel ergere dingen. Dat besef maakt het allemaal relatief — en juist daarom zo bijzonder.”
Wil je Alex steunen bij zijn tocht? Kijk dan op: https://www.opgevenisgeenoptie.nl/fundraisers/AlexValk26552/alpe-dhuzes
